Πές μου το όνομα σου να σου πω πότε γιορτάζεις
Με τον ερχομό του Νοέμβρη και καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ξεκινά η περίοδος των ονομαστικών εορτών. Εβδομάδα παρά εβδομάδα όλο και κάποιος γνωστός, φίλος ή συγγενής μας «τρατάρει» γλυκάκι και εμείς μοιράζουμε «χρόνια πολλά» δεξιά και αριστερά. Όπως και με τα γενέθλια, η γιορτή αποτελεί μια ευκαιρία για να σπάσουμε την μονοτονία, είτε καλώντας κόσμο στο σπίτι μας, είτε βγαίνοντας έξω, είτε απλά ανταλλάσσοντας ευχές. Πώς ξεκίνησε, όμως, αυτή η συνήθεια;
Αναζητώντας την προέλευση αυτής της παράδοσης, αναδεικνύεται η σημασία της ονοματοδοσίας και του ονόματος, ήδη από την αρχαιότητα. Η ευδιάκριτη διαφοροποίηση που μας δίνει το όνομα είναι κάτι που σηματοδοτείται σε πολλούς πολιτισμούς και γίνεται συνώνυμο της μοναδικότητας μας. Στην αρχαία Ελλάδα συνήθως το βρέφος λάμβανε το όνομα του είτε την πρώτη μέρα της γέννησης του, είτε μετά από 8 μέρες. Διαδικασία που φαίνεται να αποδεικνύει τον αδιάκοπο δεσμό μεταξύ της προσωπικότητας του ατόμου και του ονόματος του, καθώς και της χρηστικότητας ενός τέτοιου μέτρου.
Με την πάροδο των χρόνων, η επιρροή του Χριστιανισμού εμφανίζεται στην διατήρηση των εθίμων της ονοματοδοσίας και έρχεται να συνδέσει το προσωπικό «όνομα» με την ιδιότητα ενός αγίου. Με αυτό το τρόπο καθιερώνεται ο εορτασμός ενός ονόματος, ως επί το πλείστων, να συνδέεται με το μαρτύριο ενός αγίου. ‘Όσο ειρωνικό και αν φαίνεται, η πραγματοποίηση εορτασμών μια πένθιμη μέρα συνδέεται με πολλές θρησκευτικές προσεγγίσεις που θέλουν τον άνθρωπο να αγκαλιάζει την θνησιμότητα του, όσο και να μακαρίζει προηγούμενες θυσίες και να υποβάλλει σεβασμό στους θεούς του. Αυτοί οι ίδιοι εορτασμοί τον καθιστούν κοινωνό ενός ευρύτερου συναισθήματος και μέλος μια κοινότητας με συνοχή και συνείδηση αυτού.
Οι περισσότεροι, μπορεί να έχουμε μνήμες σχολικών χρόνων που περιμέναμε το κέρασμα ή αντίστοιχα περιμέναμε το δώρο στη γιορτή μας, όταν το σπίτι «άνοιγε» για συγγενείς και φίλους. Σε αυτές τις περιπτώσεις που «στις γιορτές δεν καλούμε», το σπίτι μοσχομύριζε και κάποιοι μπορεί να στολίζονταν να υποδεχτούν πληθώρα κόσμου που ερχόταν κυρίως για να μας καμαρώσει και να κεραστεί. Αντίθετα, ανάμεσα στα παιδιά ήταν συχνό παράπονο, γι’ αυτούς που ήταν οι «ριγμένοι» και αν τα γενέθλιά τους συνέπεφταν με την γιορτή τους ή κάποια μεγάλη γιορτή έχαναν το ένα δώρο ή το χαρτζιλίκι.
Καταλήγοντας, η σημασία της γιορτής αποκρυσταλλώνεται στην ευκαιρία για συνάντηση και αντάμωση, για συνύπαρξη και επικοινωνία. Σίγουρα, είναι ένας διττός εορτασμός της μοναδικότητας αλλά και της κοινωνικότητας και τρανή υπενθύμιση του ενός μέσα στο όλον. Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αξίζει να γλυκαίνουμε την μέρα μας και να γιορτάζουμε εμάς και τους γύρω μας, χαρίζοντας τους αγάπη, μία κάρτα, ένα λουλούδι ή απλά την σκέψη μας. Τα δώρα δεν χρειάζεται να είναι πομπώδη, παρά μόνο φυσικά και αυθόρμητα. Γι’ αυτό την επόμενη φορά μπορείτε και εσείς να εκφράσετε την αγάπη σας με ένα λουλούδι.
