Will you be my Romeo?
Φέτος ο Φλεβάρης έχει την τιμητική του, καθώς το δίσεκτο έτος τον προικίζει με 29 μέρες. 29 μέρες αφιερωμένες στους ερωτευμένους και 29 μέρες για να γιορτάσουμε τον έρωτα και την αγάπη. Παρόλο που όπως έχουμε πει, κάθε μέρα είναι μέρα γιορτής για τους ερωτευμένους, ο Άγιος Βαλεντίνος παρέχει μια ευκαιρία και στους πιο πολυάσχολους να υπενθυμίσουν στους αγαπημένους τους την σημασία που έχουν εκείνοι στη ζωή τους. Έτσι, ο Άγιος Βαλεντίνος πρωταγωνιστεί όλον τον Φλεβάρη και ο κόσμος, τα μαγαζιά, ακόμα και οι τέχνες συμπορεύονται σε ένα σύμπαν πλασμένο από κόκκινες καρδιές και αγγελάκια.
Όλοι αυτοί οι συμβολισμοί δεν είναι παρά μια μνεία στην ανάγκη για έρωτα, συντροφικότητα, αγάπη και παραμύθι. Κάτι που συναντάται στα γραπτά έργα, το θέατρο, την όπερα, την μουσική και τον κινηματογράφο, ήδη από την αρχαιότητα. Δομικό στοιχείο είναι συνήθως ένα κατατρεγμένο ζευγάρι και ο άθλος του ενός να βρει τον άλλο, συχνά με μεταφυσικές υποσχέσεις που ξεπερνούν τα όρια της ανθρώπινης ζωής. Τέτοια μυθικά παραδείγματα έχουν υπάρξει ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ,ο Τριστάνος με την Ιζόλδη, αλλά και ο Πύραμος με την Θίσβη.
Αρχικά, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αποτελούν αρχέτυπο των ερωτευμένων, εφόσον η ιστορία είναι απλή και θέλει δυο κυνηγημένους εραστές να μπλέκονται και να χωρίζονται από τις οικογενειακές διαμάχες και τις κοινωνικές συνθήκες. Η επίλυση έρχεται μέσα από τον τραγικό θάνατο των ηρώων, όταν μετά από ένα αποτυχημένο κόλπο, βρίσκονται και οι δυο νεκροί, μην αντέχοντας ο ένας την απουσία του άλλου. Στο πρόσωπο του Ρωμαίου βρίσκουμε τον τραγικό νέο που αρνείται να δεχτεί μια ζωή χωρίς τον έρωτα του.
Αντίστοιχη προσωποποίηση του εγκλωβισμένου αγαπητικού εντοπίζουμε και στο πρόσωπο του Τριστάνου, όταν και εκείνος ερωτεύεται χωρίς να το θέλει την Ιζόλδη, γυναίκα που προορίζεται για τον θείο του. Στην αρχή, οι δυο αγαπημένοι προσπαθούν να αντισταθούν στα συναισθήματα τους, αλλά ο έρωτας αποδεικνύεται μεγαλύτερος και από τους δυο, γεγονός που τους οδηγεί να ζήσουν κυνηγημένοι, μέχρι που τους ανακαλύπτουν και αναγκάζονται σε ξεχωριστούς γάμους. Η τραγική ιστορία έχει ως αποκορύφωμα τον ετοιμοθάνατο Τριστάνο από δηλητηριασμένο βέλος να περιμένει την Ιζόλδη με το αντίδοτο και μετά από μια πλάνη, νομίζει ότι εκείνη τον απαρνείται και δεν θα έρθει, οπότε απελπισμένος πεθαίνει. Η Ιζόλδη καταφθάνει ύστερα και βλέποντας τον νεκρό Τριστάνο αυτοκτονεί.
Τέλος, μια λιγότερο δημοφιλής ιστορία είναι του Πύραμου και την Θίσβης, που αντλείται από την αρχαία μυθολογία, ενώ παραλλαγή του συναντάται και την ρωμαική περίοδο στο έργο του Οβιδίου «Μεταμορφώσεις». Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι δυο ήρωες είναι παράφορα ερωτευμένοι και η Θίσβη μένει έγκυος και αυτοκτονεί, ενώ ο Πύραμος από έρωτα και ενοχές ακολουθεί την αγαπημένη του και οι θεοί τους ενώνουν για πάντα κάνοντας την Θίσβη πηγή και τον Πύραμο ποταμό. Ο Οβίδιος, από την άλλη, περιγράφει μια ιστορία που σίγουρα ενέπνευσε τον χαρακτήρα του Ρωμαίου, εφόσον οι οικογενειακές αντιμαχίες ωθούν τους δύο ερωτευμένους σε μυστικές κρυψώνες και συναντήσεις, με αποκορύφωμα μια μοιραία συνάντηση στον «τάφο του Νίνου», έξω από την πόλη. Εκεί υπήρχε μια μουριά και μια πηγή. Εκεί, φτάνοντας πρώτη η Θίσβη αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει μια λέαινα να ξεδιψάσει και κρύβεται καρτερώντας τον Πύραμο, ο οποίος καταφτάνει και βλέπει το ματωμένο πέπλο της Θίσβης παρασυρμένο από την λέαινα και τη νομίζει για νεκρή. Μη αντέχοντας , λοιπόν, την ενοχή και την απώλεια αυτοκτονεί με το σπαθί του, τότε η Θίσβη βγαίνει από την κρυψώνα της και αντικρίζει τον νεκρό Πύραμο και στη συνέχεια αυτοκτονεί και εκείνη. Από τότε τα λευκά μούρα της μουριάς βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα των εραστών.
Όσες παραλλαγές και αν βρούμε, άλλες τόσες μένουν κρυφές. Παραλλαγές ιστοριών ερωτευμένων και παθιασμένων ανθρώπων που προτιμούν το θάνατο από την κενή ζωή. Για μας, όμως, η μεγαλύτερη σημασία έγκειται στην δύναμη του έρωτα να υπερβαίνει τις δυσκολίες και να παλεύει για μια θέση στο «μαζί». Στις μέρες μας, η συντροφικότητα και ο έρωτας μοιάζουν να χάνονται, όσο οι άνθρωποι αναλώνονται στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Γι΄αυτό, η πραγματική σημασία της γιορτής είναι η ευκαιρία να θυμίσουμε στους αγαπημένους μας πόσο τους εκτιμάμε και να τους γεμίσουμε χαμόγελα!
